Τί διάολο, τόσα μέτρα, τόσες περικοπές και το αποτέλεσμα μηδέν;
Η γνώμη μου είναι ότι το μνημόνιο αποτυγχάνει στην Ελλάδα γιατί είναι μάλλον αδύνατον να διασπάσει το πανίσχυρο κέλυφος που περιβάλλει τον Δημόσιο τομέα και τον κάνει πλήρως αναποτελεσματικό και ανίκανο να αναπροσαρμοστεί στα νέα δεδομένα που ζητούνται.
Υπαίτιοι γι' αυτό βέβαια είναι οι ίδιοι οι πολιτικοί που φόρτωσαν τον Δημόσιο τομέα με τόσους πολλούς υπαλλήλους, εξυπηρετώντας την επανεκλογή τους, με αποτέλεσμα η δουλειά να βγαίνει αν κουνούσε ο καθένας το μικρό του δαχτυλάκι για μισή ώρα τη μέρα. Φτάσαμε στο σημείο να μην το κουνάνε ούτε αυτό.
Επιπλέον οι ίδιοι οι πολιτικοί - υπουργοί που δεν έλεγξαν ποτέ τους υφισταμένους τους αν κάνουν σωστά την δουλειά τους, που δεν χτύπησαν την γραφειοκρατία και τα αναχρονιστικά συστήματα διοίκησης, που δεν εφάρμοσαν την σύγχρονη τεχνολογία, που καλλιέργησαν την ατιμωρησία σε οποιαδήποτε παράβαση καθήκοντος.
Ταυτόχρονα οι ίδιοι πολιτικοί είναι αυτοί που εφάρμοσαν την αναξιοκρατία και σε συνεργασία με τους πουλημένους συνδικαλιστές-φερέφωνα τοποθετούσαν ηγεσίες (από τον απλό τμηματάρχη έως τον διοικητή) άτομα ανάλογα με την κομματική τοποθέτηση άσχετα με την αξία τους ως υπάλληλοι.
Επίσης οι ίδιοι πολιτικοί είναι αυτοί που καλλιέργησαν την δυνατότητα της μίζας και της ρεμούλας, ενώ ταυτόχρονα δεν έλεγχαν τις σπατάλες και τις κλεψιές του Δημοσίου με αποτέλεσμα να δανειζόμαστε συνεχώς για να έχουμε χρήματα τα οποία τα πετούσαμε στο απύθμενο πηγάδι της κλεψιάς και της αλόγιστης σπατάλης
Όλα τα παραπάνω δημιούργησαν ένα τομέα τέρας που έτρωγε τις σάρκες του Ελληνικού κράτους και μας έφτασε στο σημερινό σημείο.
Σήμερα όμως είναι υπεύθυνοι και οι ίδιοι Δημόσιοι υπάλληλοι. Που συνεχίζουν την ίδια τακτική. Που δεν κινητοποιούνται μόνοι τους να βελτιώσουν την δουλειά τους και την παροχή υπηρεσίας προς τους πολίτες και το κράτος. Που ταμπουρωμένοι πίσω από την μονιμότητα και την ατιμωρησία δεν θέλουν ούτε να αλλάξει τίποτα μια και ο δρόμος προς τον γκρεμό είναι πάντα πιο εύκολος από τον δρόμο προς το βουνό (και την σωτηρία).
Μήπως ζητάω πολλά; Μήπως παραλογίζομαι;
Η γνώμη μου είναι ότι το μνημόνιο αποτυγχάνει στην Ελλάδα γιατί είναι μάλλον αδύνατον να διασπάσει το πανίσχυρο κέλυφος που περιβάλλει τον Δημόσιο τομέα και τον κάνει πλήρως αναποτελεσματικό και ανίκανο να αναπροσαρμοστεί στα νέα δεδομένα που ζητούνται.
Επιπλέον οι ίδιοι οι πολιτικοί - υπουργοί που δεν έλεγξαν ποτέ τους υφισταμένους τους αν κάνουν σωστά την δουλειά τους, που δεν χτύπησαν την γραφειοκρατία και τα αναχρονιστικά συστήματα διοίκησης, που δεν εφάρμοσαν την σύγχρονη τεχνολογία, που καλλιέργησαν την ατιμωρησία σε οποιαδήποτε παράβαση καθήκοντος.
Ταυτόχρονα οι ίδιοι πολιτικοί είναι αυτοί που εφάρμοσαν την αναξιοκρατία και σε συνεργασία με τους πουλημένους συνδικαλιστές-φερέφωνα τοποθετούσαν ηγεσίες (από τον απλό τμηματάρχη έως τον διοικητή) άτομα ανάλογα με την κομματική τοποθέτηση άσχετα με την αξία τους ως υπάλληλοι.
Όλα τα παραπάνω δημιούργησαν ένα τομέα τέρας που έτρωγε τις σάρκες του Ελληνικού κράτους και μας έφτασε στο σημερινό σημείο.
Σήμερα όμως είναι υπεύθυνοι και οι ίδιοι Δημόσιοι υπάλληλοι. Που συνεχίζουν την ίδια τακτική. Που δεν κινητοποιούνται μόνοι τους να βελτιώσουν την δουλειά τους και την παροχή υπηρεσίας προς τους πολίτες και το κράτος. Που ταμπουρωμένοι πίσω από την μονιμότητα και την ατιμωρησία δεν θέλουν ούτε να αλλάξει τίποτα μια και ο δρόμος προς τον γκρεμό είναι πάντα πιο εύκολος από τον δρόμο προς το βουνό (και την σωτηρία).
Μήπως ζητάω πολλά; Μήπως παραλογίζομαι;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου