ΨΑΧΝΟΝΤΑΣ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ...

Αυτό που ζούμε τις τελευταίες 3-4 ημέρες μετά την απόφαση να προχωρήσουμε σε κυβέρνηση - αντε τωρα να δούμε πως θα την πούμε - εθνικής ενότητας, μεταβατική, προσορινή, είναι ανω ποταμών.

Παρακολουθούμε με ανοιχτό το στόμα και σφιγμένη την καρδιά τον Γιωργάκη και τον Αντωνάκη να αποφασίσουν για τον μεταβατικό πρωθυπουργό της ΠΙΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ της τελευταίας τριακονταετίας!

Οι Βρυξέλες, ο κόσμος όλος μας περιμένει με κομμένη την ανάσα να αποφασίσουμε και να δείξουμε έστω και λίγα ψιγματα ομοψυχίας και συνενόησης.

Ε ΟΧΙ ΑΥΤΟ ΩΣ ΠΟΛΙΤΕΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟ ΔΕΧΤΟΥΜΕ

Δεν μπορούμε να δεχτούμε τις παλινωδίες, την αναποφασιστικότητα, το κομματικό παιχνίδι τους.

Ο Αντωνάκης μας έχει απογοητεύσει πλήρως. Ρε παιδιά αυτός ο λίγος, ο κωλοσφιγμένος θα είναι ο επόμενος πρωθυπουργός; Αυτός που έπεσε σε ότι παγίδα του έστησε ο Γιωργάκης;. Αυτός που σέρνεται να λέει ναι και μετά να συμπληρώνει το ..μεν αλλά;

Εγώ θα περίμενα από τον Αντωνάκη να ανέβει πάνω στο άσπρο άλογο του και να πει:
ΚΑΝΤΕ ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ ΡΕ! ΑΝΑΛΑΜΒΑΝΩ ΕΓΩ ΤΩΡΑ!

Αυτός κρύβεται πίσω από τις λέξεις, φοβάται το εσωτερικό του, τρέμει τον λαό, είναι φανερό οτι δεν ξέρει τι να κάνει. ...Να μην λερώσουμε τα χέρια μας με το μνημόνιο λέει. ΤΙ ΛΕΣ ΡΕ ΠΑΠΑΡΑ!!!
Η χώρα έχει βουλιάξει, πέφτουμε στον γκρεμό κι εσύ το μόνο που σκέφτεσαι είναι πως θα εκλεγείς;


Δεν βάζω υπογραφή λέει, μας προσβάλουν λέει, δεν βάζω υπουργούς λέει, δεν δίνω, δεν θέλω, έ αι στο διάολο.

Μέχρι να γίνουν εκλογές η χώρα θα έχει βουλιάξει. Ίσως τελικά να πάρουμε την έκτη δόση αλλά η πραγματική οικονομία θα έχει καταρεύσει πλήρως. Οι άνεργοι θα διπλασιαστούν, τα χρέη θα εκτοξευθούν, η ελπίδα θα έχει χαθεί οριστικά κι εσύ θα γίνεις πρωθυπουργός.

ΣΙΓΑ ΜΗ ΓΙΝΕΙΣ! ΜΑΣ ΠΕΡΝΑΣ ΓΙΑ ΜΑΛΑΚΕΣ ΑΝΤΩΝΑΚΗ;
ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ ΟΤΙ Ο ΛΑΟΣ ΘΑ ΣΕ - ΣΑΣ ΨΗΦΙΣΕΙ;
ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ ΟΤΙ Ο ΛΑΟΣ ΘΑ ΨΗΦΙΣΕΙ ΤΟΝ ΛΥΚΟ ΝΑ ΦΥΛΑΕΙ ΤΑ ΠΡΟΒΑΤΑ;

ΚΑΜΙΑ - ΜΑ ΚΑΜΙΑ - ΨΗΦΟ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΟΔΗΓΗΣΑΝ ΩΣ ΕΔΩ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΑΝΙΚΑΝΟΙ ΝΑ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ

ΚΑΜΙΑ - ΜΑ ΚΑΜΙΑ - ΨΗΦΟ ΣΤΟΥς ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΔΕΣΜΙΟΙ ΤΩΝ ΕΣΩΚΟΜΜΑΤΙΚΩΝ ΠΑΠΑΡΟΛΟΓΩΝ

ΚΑΜΙΑ - ΜΑ ΚΑΜΙΑ - ΨΗΦΟ ΣΕ ΟΠΟΙΟΣ ΕΙΧΕ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΘΕΣΗ ΚΛΗΤΗΡΑ ΣΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΜΕΧΡΙ ΤΩΡΑ.

ΝΕΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ, ΝΕΑ ΚΟΜΜΑΤΑ, ΝΕΕΣ ΙΔΕΕΣ ΘΕΛΟΥΜΕ.

ΡΑΓΚΟΥΣΗ ΒΑΣΤΑ ΓΕΡΑ!

Όχι δεν είμαι προβοκάτορας με τον παραπάνω τίτλο. Θεωρώ ότι η σημερινή στάση του Ραγκούση είναι ακριβώς αυτό που λείπει 30 χρόνια από την Ελλάδα και που τώρα το χρειαζόμαστε επιτακτικά.

Ποιό είναι αυτο;

Να πάρει μια απόφαση σωστή η κυβέρνηση και να μην θυσιαστεί στα συμφέροντα των λίγων


Να πάρει μια απόφαση σωστή η κυβέρνηση και να μην σκεφτεί το πολιτικό κόστος


Να ψηφίσει ένα νόμο η κυβέρνηση και μετά να εφαρμοστεί

Όσο κι αν τα παραπάνω φαίνονται αυτονόητα είναι σε όλους μας γνωστό και επίσης αυτονόητο ότι μέχρι σήμερα οι κυβερνήσεις το μόνο στο οποίο ήταν καλές ήταν να εξυπηρετούν μικροκομματικά συμφέροντα, συντεχνίες και κολλητούς.

Το πολιτικό κόστος ήταν πάντα το κριτήριο και το μέτρο για τις αποφάσεις τους.

Το κέρδος ήταν πάντα πίσω από το μυαλό τους για τις αποφάσεις τους

Φτάνουμε λοιπόν σήμερα που όλοι αναφωνούμε ΕΛΕΟΣ, ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΙΛΙΚΙ, ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ. ΑΣ ΓΙΝΟΥΜΕ ΕΝΑ ΓΑΜΗΜΕΝΟ ΚΡΑΤΟΣ.

Ο Ραγκούσης (αυτός με την ψυχρή φάτσα, το παγωμένο βλέμα, την ήρεμη φωνή που σχεδον σε τραμάζει. Αυτός που επέβαλε τον καλλικράτη με το έτσι θέλω μέσα σε λίγους μήνες όταν όλοι το λιβανίζαν για χρόνια και ο χοντρός το ανέβαλε επειδή δεν είχε λέει χρήματα να τον χρηματοδοτήσει. Παπαριές, για να μην στεναχωρήσει τους Δημάρχους και χάσει ψήφους το ανέβαλε) σώζει την αξιοπρέπεια της κυβέρνησης με την σταθερή στάση του απέναντι σε έναν επαγγελματικό κλάδο αγνοώντας το πολιτικό κόστος.

Να το πούμε καλή αρχή; Δεν αισιοδοξώ όταν βλέπω άλλους πολλούς βουλευτές του ΠΑΣΟΚ που για τους δικούς τους μικροκομματικούς λόγους αντιδρούν. Ακόμα δεν έχουν καταλάβει αυτοί τι θέλει ο κόσμος;

ΘΕΛΕΙ ΜΑΧΑΙΡΙ ΣΤΟ ΚΟΚΚΑΛΟ

καλές διακοπές (μου)

ΣΤΙΓΚΛΙΤΣ: "ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΕΥΡΩΖΩΝΗΣ"

Αντιγράφω από το fimotro

Περισσότερο πολιτική και λιγότερο οικονομική χαρακτήρισε τη λύση που χρειάζεται για την έξοδο από την κρίση που πλήττει τις χώρες της Ευρωζώνης, ο διακεκριμένος νομπελίστας οικονομολόγος κ. Γιόζεφ Στίγκλιτς, σε εκδήλωση που διοργάνωσε απόψε το Ίδρυμα Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών...
(Ι.Ο.Β.Ε), με θέμα «Η κρίση του χρέους στην Ευρωζώνη και προτεινόμενες λύσεις». «Το πρόβλημα της Ευρωζώνης δεν είναι οικονομικό είναι πολιτικό. Ακόμα και τα κριτήρια του Μάαστριχ να τηρούντο, το πρόβλημα θα υπήρχε», σημείωσε και απαντώντας σε ερωτήσεις δημοσιογράφων για το τι πρέπει να γίνει, τόνισε πως «η ίδια η Ευρώπη εν πρώτοις πρέπει να συζητήσει για το έλλειμμα δημοκρατίας που υπάρχει στους κόλπους της». Σε ότι αφορά το τραπεζικό σύστημα, ο κ. Στίγκλιτς εξήρε το ρόλο της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων, προτείνοντας να «κινήσει τις επιχειρήσεις». «Οι τράπεζες εδώ και τώρα πρέπει να διοχετεύσουν κεφάλαια στην αγορά, δίνοντας έμφαση στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, κάτι που δεν γίνεται ούτε στις ΗΠΑ», ανέφερε χαρακτηριστικά. Λίγο αργότερα, κατά την διάρκεια της ομιλίας του στο «Μέγαρο Καρατζά» της Εθνικής Τράπεζας, ο κ. Στίγκλιτς τόνισε την αναγκαιότητα και τα πλεονεκτήματα μιας πραγματικά Ενωμένης Ευρώπης, λέγοντας: «Η Ευρώπη έχει καλύτερο λόγο χρέους προς ΑΕΠ από την Αμερική και εάν θα δανειζόταν ενωμένα θα είχε πολύ καλύτερους όρους από την Αμερική». «Η Αγγλία κάνει λάθος που ακολουθεί αντιαναπτυξιακή πολιτική και θα μπει σε ύφεση» συνέχισε για να καταλήξει: «Ο μόνος δρόμος για να ξεφύγει μια χώρα από τα ελλείμματά της είναι η ανάπτυξη». Ο κ. Στίγκλιτς είναι καθηγητής Οικονομικών στο φημισμένο αμερικανικό Πανεπιστήμιο Κολούμπια. Διετέλεσε σύμβουλος του Αμερικανού προέδρου Μπίλ Κλίντον κατά την διάρκεια της δεύτερης θητείας του και το 2001 τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ στις Οικονομικές Επιστήμες. Στον απόηχο της ομιλίας του κ. Στίγκλιτς ο πρόεδρος του Ι.Ο.Β.Ε και τέως πρόεδρος του Συνδέσμου Ελλήνων Βιομηχάνων (Σ.Ε.Β) κ. Οδυσσέας Κυριακόπουλος δήλωσε: «Κάθε κρίση παρουσιάζει ευκαιρίες και αυτό πρέπει να το αντιληφθούμε. Μια από τις ευκαιρίες μας είναι να διορθώσουμε ότι μας έφερε ως εδώ. Να εκσυγχρονιστούμε. Να δώσουμε βάρος στην ανάπτυξη. Να καταργήσουμε ένα αδηφάγο δημόσιο και την εμπλοκή του με τις ιδιωτικές επιχειρήσεις. Έως σήμερα σχεδόν το σύνολο των ελληνικών επιχειρήσεων, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, εμπλέκονται με το κράτος. Πρέπει λοιπόν να περιορίσουμε το κράτος. Αυτό το κράτος έχει άμεση ανάγκη πολυεπίπεδου management. Χρειάζεται τεχνοκράτες με εμπειρία το δημόσιο, ανθρώπους που ξέρουν τι σημαίνει διοίκηση».